مقصود از آسمان هاى هفتگانه چیست؟
+ مفسران و دانشمندان اسلامى در این‌رابطه بیانات گوناگونى دارند و تفسیرهاى مختلفى کردهاند:
۱- بعضى آسمان‌هاى هفتگانه را، همان “سیارات سبع” مىدانند (عطارد زهره، مریخ، مشترى، زحل، و ماه و خورشید) که به عقیده دانشمندان فلکى قدیم جزء سیارات بودند.
۲- بعضى دیگر معتقدند که منظور طبقات متراکم هواى اطراف زمین است و قشرهاى مختلفى که روى هم قرار گرفته‌است.
۳- بعضى دیگر مىگویند: عدد هفت در اینجا به معنى عدد تعدادى (عدد مخصوص) نیست، بلکه عدد تکثیرى است که به معنى تعداد زیاد و فراوان مىباشد، و این در کلام عرب و حتى قرآن نظائر قابل ملاحظهاى دارد. مثلا در آیه ۲۷ سوره لقمان مىخوانیم: «وَ لَوْ أَنَّ ما فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَهٍ أَقْلامٌ وَ الْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَهُ أَبْحُرٍ ما نَفِدَتْ کَلِماتُ اللَّهِ:” اگر درختان زمین قلم گردند، و دریا مرکب، و هفت دریا بر آن افزوده شود، کلمات خدا را نمىتوان باآن نوشت.» به‌خوبى روشن‌است که منظور از لفظ “سبعه” در این‌آیه عدد مخصوص هفت نیست بلکه اگر هزاران هزار دریا نیز مرکب گردد، نمىتوان علم بىپایان خداوند را با آن نگاشت.
۴- آنچه صحیح‌تر به‌نظر مىرسد، این است که مقصوداز “سماوات سبع” همان معنى واقعى آسمان‌هاى هفتگانه است، تکرار این عبارت در آیات مختلف قرآن، نشان مىدهد که عدد “سبع” دراینجا به معنى تکثیر نیست، بلکه اشاره به همان عدد مخصوص است. منتها از آیات قرآن چنین استفاده مىشود که تمام کرات و ثوابت و سیاراتى را که ما مىبینیم همه جزء آسمان اول است، و شش عالم دیگر وجود دارد که از دسترس دید ما و ابزارهاى علمى امروز ما بیرون است و مجموعا هفت عالم را به عنوان هفت آسمان تشکیل مىدهند. شاهد این سخن اینکه: قرآن مىگوید: وَ زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِمَصابِیحَ؛ ما آسمان پائین را با چراغ‌هاى ستارگان زینت دادیم» (فصلت/۱۲) در جاى دیگر مىخوانیم: «إِنَّا زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِزِینَهٍ الْکَواکِبِ؛ ما آسمان پائین را با کواکب و ستارگان زینت بخشیدیم» (صافات/۶).
